ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก กุมภาพันธ์, 2007

ถามใจตน

ไม่มีใคร รู้ใจดี กว่าตัวหรอก ............ ไม่มีบอก ใจตน เท่าตนถาม ตัวย่อมรู้ ทันจิต คิดติดตาม ............ งามไม่งาม ใจตน ย่อมรู้ดี อยากเดินหน้า ถอยหลัง หรือหลบเลี่ยง ...... ยากจะเบี่ยง ว่าสุข หรือทุกข์หนี ชอบหรือรัก เร่งค้นใจ อย่ารอรี ........... แล้วทำที่ ใจสุข แค่นั้นพอ แม้คิดหลบ ถอยหลัง ไม่สู้หน้า ........... แต่ทว่า ใจทุกข์ แสนหนักหนอ จะทำไป ทำไม ใยมิรอ ................ ให้ใจทอ กำลัง กล้าสู้ไป

เงียบงัน

เงียบเหงาวังเวงวิเวกผู้ ไร้สิ่งคู่เชยชิดคิดห่วงหา ไร้แว่วเสียงสำเนียงจำนรรจา ไร้แก้วตาจึ่งมืดมิดไม่เห็นใคร

ความหลัง

วันนี้มาท่องเที่ยวจากแดนไกล มาหวนไห้รำลึกถึงความหลัง อ่านแล้วแสนคิดถึงครั้งเมื่อยัง เต็มพลังตอนเด็กสดใสครัน โอ้เวลาผ่านมานานนับสิบ เหลือเพียงหยิบความทรงจำที่สุขสันต์ มิรู้ว่ามีใครไหมจะจำวัน ยามเมื่อฉันได้บันทึกถ้อยบทกลอน อยากให้ช่วยทายสักนิดฉันใครเอ่ย ใครช่วยเผยสักหน่อยคลายคำหลอน ใครหนอช่างบันทึกเป็นถ้อยตอน ยามก่อนนอนคิดหน่อยคงฝันดี