ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก เมษายน, 2007

พัก.....ใจ

เหนื่อยใจนักใจหนักด้วยภาระ เมื่อไหร่นะใจพักให้คลายล้า ท้อฤทัยหนักในอกหน่วงอุรา ไม่รู้ว่างานสิ้นลงเมื่อใด ซับซ้อนยุ่งยากไม่จบสิ้น สุดโหดหินไม่เห็นหนทางไหน อยากพักหลบพักกายแลพักใจ แล้วค่อยไปลุยงานให้จบกัน

วงเวียนทราย

ทรายเอ๋ยทราย เกิดก่อ จากหินผา กาลเวลา ธารา เซาะแก่งหิน แม้พายพัด ซัดผ่าน เป็นอาจิน แปรเป็นดิน หินแกร่ง ยังเปลี่ยนไป ดินเอ๋ยดิน โถมทับ ถมตัวเจ้า ต่างอัดเอา แรงทับ นับสงขัย แปรเป็นหิน เกิดก่อ อีกคราใด ตระหง่านไว้ ต้านสู้ กาลธารา จากหินแกร่ง เป็นทราย สาดเซาะซาบ จากทรายหยาบ สู่เนื้อเนียน ยิบหนักหนา แปรเป็นดิน ทับถม ตามเวลา เป็นภูผาหินแกร่งสู้แรงลม ชี้ให้เห็น สิ่งใดล้วน เกิดในโลก ต่างมีโชค ตั้งอยู่ เคียงคู่สม แล้วย่อมถึง วันดับ ลับเสื่อมจม ด้วยเพราะคม เวลา แปรเปลี่ยนไป

HOPE(less)

แสนคิดถึงดวงใจที่ไกลห่าง ช่างอ้างว้างดั่งดาวที่เคยเห็น คืนทะเลแห่งทรายที่หนาวเย็น ใครฤาเป็นหนึ่งเดียวเหงาอุรา รอเฝ้ารอสิ่งรอมิมีหวัง สิ่งที่ยังไม่มีเคียงเคหา หวังไว้ว่าฟ้าคงประทานมา เคียงกายาสักหนึ่งก็คงดี

ผ่านกาลและเวลา

สุรีย์แสงส่องผ่านด่านราศี นับเลื่อนปีเคลื่อนพ้นจอนักษา เวียนวนผ่านสายธารแห่งเวลา ที่เตือนว่าทุกนาทีไม่รอใคร อีกปีแล้วสงกรานต์แก้วเวียนมาพบ ครบบรรจบอีกรอบนับอสงไขย เร่งจงทำบัดนี้ดีเกินใจ อย่ารอให้แก้ไขจะเสียงาน เรียนเพื่อรู้ ทำเพื่อเรียน เขียนเพื่ออ่าน ผิดพลาดงาน เรียนจำ เป็นคำขาน อย่าผิดซ้ำ ปรับปรุง ให้ได้การ อย่าหมดไฟสืบสานงานต้องทำ เรียนรู้ค่ายคือชีวิตโลกใบเล็ก ยามเยาว์เด็ก ชีวิตแสนขบขำ เรียนรู้ผ่านเวลาน่าจดจำ ถอดเป็นคำ ถึงทุกคน คนห้องค่าย .....:D