ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก 2008

ยืนต่อไป

สุดขอบฟ้าที่อยู่ตรงนี้ ตรงๆที่มีเพียงลำพัง มีความเหงาและก็มีความหลัง ที่ยังจะย้ำให้จดจำต่อไป ณ ที่ตรงนี้ต้องอยุ่ต้องยืน ไม่อาจจะฝืนเลยโชคชะตา มีชีวิตเหมือนกับดารา ที่ผ่านเข้ามาและก็ผ่านออกไป ชีวิต ฉันหา ใครมา มากมาย สุดท้าย ไม่มี ใครมา สุดท้าย เหมือนกัน เหลือเพียง น้ำตา สุดท้าย เวลา รักษา ฉันเอง....

รัก

รักคือสิ่งใดใคร่หรือหลง รักจะคงหรือเลือนเพียงคืนหาย รักสัมพันธ์ด้วยใจหรือด้วยกาย รักมลายเมื่อหมดเงินหรือหมดใจ

เพียงชีวิตไม่มีใคร

เพียงชีวิต วุ่นวาย ดังสายน้ำ วน เพียงชีวิตของคน มันสับสน เหลือใดปาน เพียงชีวิตคนนึง ที่โกรธขึง และก็รำคาญ เพียงชีวิตไม่นาน ไม่นานก้ต้องจากไป ไม่มีใครฟัง ไม่รู้เล่าให้ใครดี ไม่มีใครมี คนที่รับฟังตลอดไป ไม่มีใครแล อ่อนแอ และพลาดไหม ไม่มีใครใคร ดูแลใจนอกจากตัว

สิ้นชีวี

ถ้าวันนี้ เกิดอัศนีวิบากอกุศล คงอับจนจุติสิ้นสงขัย ลับแลหายสงัดดั่งชัฎไพร ดับเสียงไห้เหมือนแม้นมิมีมัน