ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

โดดเดี่ยว

หากชีวิตนี้ของฉันไม่มีใคร
หากชีวิตใครของใครไม่มีฉัน
หากชีวิตนี้สุดสิ้นลงที่ตรงนั้น
หากชีวิตฉันลับหายไปไกลไกล
จะมีใครบ้างไหมที่คิดถึง
จะมีใครคนหนึ่งโหยหาฉันบ้างไหม
จะมีใครสักกี่คนห่วงหาและอาลัย
จะมีใครคนใดเดินเข้ามา
หากเวลาผ่านไปเนิ่นนานนานเหลือเกิน
หากเวลามันเดินเดินย้อนกลับ ไปหา
จะมีใครบ้างไหมเดินทางกลับเข้ามา
ก่อนเวลาที่ฉันจะลาไป...แล้วยื้อมัน

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ช่างเธอ

อยากรู้...นักว่าเมื่อไหร่เจ้าโฉมตรู จะให้รู้ความฝันที่วางไว้ ที่เธอฝากชีวิตและหัวใจ ไว้กับใครคนหนึ่ง..อยากจะรู้ แสนบังเอิญจริงหนอที่ทราบข่าว ถึงเรื่องราวที่แว่วเข้าผ่านหู ว่านานแล้วเธอบอกให้เฝ้าดู คนที่อยู่ทุกคนรู้เรื่องดี เธอไม่บอกหรือเธอลืมให้รู้ หรือยุ่งอยู่หรือเธออยากหันหนี แต่ช่างเถอะเหตุผลอาจจะมี จะร้ายดีแล้วฉันเกี่ยวอันใด เธอจะสุขก็ขอให้เธอสุข เธอจะทุกข์หรือหมองขนาดไหน ก็ตัวเธอรู้เองใช่ผู้ใด จะรู้ไปทำไมก็ป่วยการ

เที่ยง ?

ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ ยามใดมีสุขสุขนั้นย่อมมีคลาย ของใดเคยเห็นย่อมผันและกลับกลาย คนยังมีวาย เกิดอยู่ คงอยู่ และดับลง

สิ้นหวังพลังใจ

อันไฟฝันจงฝันอย่างโชยแสง แม้อ่อนแรงอย่าดับริบหรี่หาย ร้อยคนนั้นมีนับแสนความคิดกลาย อย่าพึงหมายว่าพอใจทุกทั่วกัน เพียงอยากหวังอยากฝันจงทำเถิด แค่นำเกิดสนองตัวใจสุขสันต์ เพียงไม่ล้ำจรรยาแลศีลธรรม์ ขอให้ทำแม้ยังเพียงเสี้ยวดี หากไม่นับแล้วเมื่อไหร่จะพึงนับ เมื่อกลุ่มจับ ก็เพียงหนึ่ง มีศักดิ์ศรี ซึ่งผู้นำ ย่อมสร้างบ่มมานานปี ใช่หรือที่อาจก่อขึ้นเพียงวัน ณ ยามนี้ รุ่นกลุ่ม คงลำบาก ถึงยามยากไร้ผู้มาสร้างสรรค์ หากไม่ช่วย นำกลุ่ม คงร้าวพลัน ขอพี่นั้น โปรดตรึกตรองอีกครา