ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

เดินทาง

ชีวิตหมุนเวียนเปลี่ยนผ่าน
ในกาลเวลานานเหลือ
เหนื่อยล้าอ่อนแรงสั่นเครือ
สิ่งใดไร้ที่จีรัง

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ช่างเธอ

อยากรู้...นักว่าเมื่อไหร่เจ้าโฉมตรู จะให้รู้ความฝันที่วางไว้ ที่เธอฝากชีวิตและหัวใจ ไว้กับใครคนหนึ่ง..อยากจะรู้ แสนบังเอิญจริงหนอที่ทราบข่าว ถึงเรื่องราวที่แว่วเข้าผ่านหู ว่านานแล้วเธอบอกให้เฝ้าดู คนที่อยู่ทุกคนรู้เรื่องดี เธอไม่บอกหรือเธอลืมให้รู้ หรือยุ่งอยู่หรือเธออยากหันหนี แต่ช่างเถอะเหตุผลอาจจะมี จะร้ายดีแล้วฉันเกี่ยวอันใด เธอจะสุขก็ขอให้เธอสุข เธอจะทุกข์หรือหมองขนาดไหน ก็ตัวเธอรู้เองใช่ผู้ใด จะรู้ไปทำไมก็ป่วยการ

เที่ยง ?

ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ ยามใดมีสุขสุขนั้นย่อมมีคลาย ของใดเคยเห็นย่อมผันและกลับกลาย คนยังมีวาย เกิดอยู่ คงอยู่ และดับลง

สิ้นหวังพลังใจ

อันไฟฝันจงฝันอย่างโชยแสง แม้อ่อนแรงอย่าดับริบหรี่หาย ร้อยคนนั้นมีนับแสนความคิดกลาย อย่าพึงหมายว่าพอใจทุกทั่วกัน เพียงอยากหวังอยากฝันจงทำเถิด แค่นำเกิดสนองตัวใจสุขสันต์ เพียงไม่ล้ำจรรยาแลศีลธรรม์ ขอให้ทำแม้ยังเพียงเสี้ยวดี หากไม่นับแล้วเมื่อไหร่จะพึงนับ เมื่อกลุ่มจับ ก็เพียงหนึ่ง มีศักดิ์ศรี ซึ่งผู้นำ ย่อมสร้างบ่มมานานปี ใช่หรือที่อาจก่อขึ้นเพียงวัน ณ ยามนี้ รุ่นกลุ่ม คงลำบาก ถึงยามยากไร้ผู้มาสร้างสรรค์ หากไม่ช่วย นำกลุ่ม คงร้าวพลัน ขอพี่นั้น โปรดตรึกตรองอีกครา