ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

หวานแต่ช้ำ

เพียงรสใดฤาหวานเท่าตาลอ้อย
แสนหยดย้อยหอมหวนรัญจวนจิต
หวานละมุนแม้หนึ่งน้อยหยดนิด
หากแม้ชิดเชยชิมคงอิ่มใจ

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

คุณค่า

แกร่งและแข็ง แต่ไร้แรง  ไม่อาจสู้ ถึงทำอยู่ แต่ไม่มี มองไม่เห็น ให้ทำงาน ส่งผลงาน แต่ไม่เป็น แต่เห็นเช่น คือค่า ของข้าใคร

เวลา ความเหงา และความกดดัน

อยากจะหลั่งรินไหลสายกรรแสง อยากอ่อนแรงซบหมอนระบายไหล ที่กักเก็บมานานในหัวใจ ที่ทำให้ใจเศร้าเหงาเต็มที ที่สั่งสมกดดันเกมส์ชีวิต พรั่งพรูคิดอ่อนล้าระบายหนี น้ำนัยน์เนตรซึมซับทุกข์ชีวี เหลือเกินมีเก็บกักล้นออกตา อยากหัวเราะเฮฮากับความเงียบเหงา อยากพูดคุยกับเงาอยากปรึกษา อยากร่ำรวยด้วยที่เราว่างเวลา อยาก....เล่าเรื่องที่เจอมา ให้เธอฟัง ไปกันไหมในที่มีเธอกับฉัน ที่ที่มัน เวลา ไม่กักขัง ที่ที่มีเราอยู่เพียงลำพัง ที่เรานั่งคุยกัน ยามเย็น ๆ

สักวันคงรู้ตัว

นานนัก นับแต่ จำความ มิยล ในงาม ที่เห็น ทบทวน ที่หวัง อยากเป็น หวังเช่น ตรึงตา ตรึงใจ นางหนึ่ง เป็นเช่น นางฝัน นางหนึ่ง สัมพันธ์ สหาย นางหนึ่ง เผื่อไว้ ข้างกาย นางหนึ่ง ดั่งตาย จากกัน รู้ดี นางใด ควรคิด สนิท หรือคบ สุขสันต์ รอเพียง เวลา และวัน หวังมัน กระจ่าง ชัดเจน