ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

ช่างเธอ

อยากรู้...นักว่าเมื่อไหร่เจ้าโฉมตรู
จะให้รู้ความฝันที่วางไว้
ที่เธอฝากชีวิตและหัวใจ
ไว้กับใครคนหนึ่ง..อยากจะรู้
แสนบังเอิญจริงหนอที่ทราบข่าว
ถึงเรื่องราวที่แว่วเข้าผ่านหู
ว่านานแล้วเธอบอกให้เฝ้าดู
คนที่อยู่ทุกคนรู้เรื่องดี
เธอไม่บอกหรือเธอลืมให้รู้
หรือยุ่งอยู่หรือเธออยากหันหนี
แต่ช่างเถอะเหตุผลอาจจะมี
จะร้ายดีแล้วฉันเกี่ยวอันใด
เธอจะสุขก็ขอให้เธอสุข
เธอจะทุกข์หรือหมองขนาดไหน
ก็ตัวเธอรู้เองใช่ผู้ใด
จะรู้ไปทำไมก็ป่วยการ

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

เที่ยง ?

ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ ยามใดมีสุขสุขนั้นย่อมมีคลาย ของใดเคยเห็นย่อมผันและกลับกลาย คนยังมีวาย เกิดอยู่ คงอยู่ และดับลง

สิ้นหวังพลังใจ

อันไฟฝันจงฝันอย่างโชยแสง แม้อ่อนแรงอย่าดับริบหรี่หาย ร้อยคนนั้นมีนับแสนความคิดกลาย อย่าพึงหมายว่าพอใจทุกทั่วกัน เพียงอยากหวังอยากฝันจงทำเถิด แค่นำเกิดสนองตัวใจสุขสันต์ เพียงไม่ล้ำจรรยาแลศีลธรรม์ ขอให้ทำแม้ยังเพียงเสี้ยวดี หากไม่นับแล้วเมื่อไหร่จะพึงนับ เมื่อกลุ่มจับ ก็เพียงหนึ่ง มีศักดิ์ศรี ซึ่งผู้นำ ย่อมสร้างบ่มมานานปี ใช่หรือที่อาจก่อขึ้นเพียงวัน ณ ยามนี้ รุ่นกลุ่ม คงลำบาก ถึงยามยากไร้ผู้มาสร้างสรรค์ หากไม่ช่วย นำกลุ่ม คงร้าวพลัน ขอพี่นั้น โปรดตรึกตรองอีกครา