ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

ช่างเธอ

อยากรู้...นักว่าเมื่อไหร่เจ้าโฉมตรู
จะให้รู้ความฝันที่วางไว้
ที่เธอฝากชีวิตและหัวใจ
ไว้กับใครคนหนึ่ง..อยากจะรู้
แสนบังเอิญจริงหนอที่ทราบข่าว
ถึงเรื่องราวที่แว่วเข้าผ่านหู
ว่านานแล้วเธอบอกให้เฝ้าดู
คนที่อยู่ทุกคนรู้เรื่องดี
เธอไม่บอกหรือเธอลืมให้รู้
หรือยุ่งอยู่หรือเธออยากหันหนี
แต่ช่างเถอะเหตุผลอาจจะมี
จะร้ายดีแล้วฉันเกี่ยวอันใด
เธอจะสุขก็ขอให้เธอสุข
เธอจะทุกข์หรือหมองขนาดไหน
ก็ตัวเธอรู้เองใช่ผู้ใด
จะรู้ไปทำไมก็ป่วยการ

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

คุณค่า

แกร่งและแข็ง แต่ไร้แรง  ไม่อาจสู้ ถึงทำอยู่ แต่ไม่มี มองไม่เห็น ให้ทำงาน ส่งผลงาน แต่ไม่เป็น แต่เห็นเช่น คือค่า ของข้าใคร

เวลา ความเหงา และความกดดัน

อยากจะหลั่งรินไหลสายกรรแสง อยากอ่อนแรงซบหมอนระบายไหล ที่กักเก็บมานานในหัวใจ ที่ทำให้ใจเศร้าเหงาเต็มที ที่สั่งสมกดดันเกมส์ชีวิต พรั่งพรูคิดอ่อนล้าระบายหนี น้ำนัยน์เนตรซึมซับทุกข์ชีวี เหลือเกินมีเก็บกักล้นออกตา อยากหัวเราะเฮฮากับความเงียบเหงา อยากพูดคุยกับเงาอยากปรึกษา อยากร่ำรวยด้วยที่เราว่างเวลา อยาก....เล่าเรื่องที่เจอมา ให้เธอฟัง ไปกันไหมในที่มีเธอกับฉัน ที่ที่มัน เวลา ไม่กักขัง ที่ที่มีเราอยู่เพียงลำพัง ที่เรานั่งคุยกัน ยามเย็น ๆ

สักวันคงรู้ตัว

นานนัก นับแต่ จำความ มิยล ในงาม ที่เห็น ทบทวน ที่หวัง อยากเป็น หวังเช่น ตรึงตา ตรึงใจ นางหนึ่ง เป็นเช่น นางฝัน นางหนึ่ง สัมพันธ์ สหาย นางหนึ่ง เผื่อไว้ ข้างกาย นางหนึ่ง ดั่งตาย จากกัน รู้ดี นางใด ควรคิด สนิท หรือคบ สุขสันต์ รอเพียง เวลา และวัน หวังมัน กระจ่าง ชัดเจน