ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

วงเวียนทราย

ทรายเอ๋ยทราย เกิดก่อ จากหินผา
กาลเวลา ธารา เซาะแก่งหิน
แม้พายพัด ซัดผ่าน เป็นอาจิน
แปรเป็นดิน หินแกร่ง ยังเปลี่ยนไป
ดินเอ๋ยดิน โถมทับ ถมตัวเจ้า
ต่างอัดเอา แรงทับ นับสงขัย
แปรเป็นหิน เกิดก่อ อีกคราใด
ตระหง่านไว้ ต้านสู้ กาลธารา
จากหินแกร่ง เป็นทราย สาดเซาะซาบ
จากทรายหยาบ สู่เนื้อเนียน ยิบหนักหนา
แปรเป็นดิน ทับถม ตามเวลา
เป็นภูผาหินแกร่งสู้แรงลม
ชี้ให้เห็น สิ่งใดล้วน เกิดในโลก
ต่างมีโชค ตั้งอยู่ เคียงคู่สม
แล้วย่อมถึง วันดับ ลับเสื่อมจม
ด้วยเพราะคม เวลา แปรเปลี่ยนไป

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

เพื่อแม่

สิงหามาศ เวียนครบ บรรจบรอบ เหลียวดูกรอบ รูปแขวน แผ่นผนัง เห็นภาพหนึ่ง ยืนเคียง เป็นกำลัง เนิ่นแต่หลัง หลายปี ผ่านเวียนมา เหนื่อยแสนเหนื่อย ด้วยเพียงมือ ดั่งหญิงแกร่ง ด้วยเพียงแรง แห่งสตรี ฤาอ่อนล้า ไม่เคยท้อ ไม่เคยย่อ สักเพลา สมคำว่า เป็นมารดา ในถิ่นไทย ณ วันนี้ ไม่อยาก ให้แม่เหนื่อย พักคลายเมื่อย เพื่อแม่ ใจแจ่มใส ลูกจะสืบ สานต่อ ด้วยหัวใจ แม่สร้างไว้ ลูกหวังสร้าง ดีกว่าเดิม สิงหามาศ เวียนครบ บรรจบรอบ ขอพรมอบ จากเทวา ช่วยสร้างเสริม ให้แม่พบ เพียงสุข กำลังเติม ปริ่มเปรมเพิ่ม ถ้วนทั่วทั้ง กายและใจ

คุณค่า

แกร่งและแข็ง แต่ไร้แรง  ไม่อาจสู้ ถึงทำอยู่ แต่ไม่มี มองไม่เห็น ให้ทำงาน ส่งผลงาน แต่ไม่เป็น แต่เห็นเช่น คือค่า ของข้าใคร

เสียงคุยของฉันกับฉันเอง

เดิน..... ฉันเดินหันหลัง และจากไปด้วยความเดียวดาย สองเท้าของฉันเดินไป เพราะถ้าไม่เดินฉันคงทรุดลงที่ตรงนั้น สองมือของฉัน ซุกลงในกระเป๋ากางเกง เพื่อหาความอบอุ่นที่มีอยู่เพียงน้อยนิด ไหล่ทั้งสองข้างห่อตัว เพื่อโอบอุ้มหัวใจดวงน้อย ที่เจ็บช้ำ ที่ซ้ำรอยเดิม สองตาของฉัน มันดูพร่ามัว ไปทันใด คงเพราะมีอะไรมาเอ่อที่ขอบตา หัวใจหนึ่งดวงน้อยรู้สึกหนาวและร้าว มากนัก ความรุ้สึกที่เหมือนไม่มีใคร ความู้สึกที่มีคนเพียงคนเดียวในโลกนี้ ทุกก้าวเดิน ที่เดินไปดูเหมือนนานแสนนาน เชื่องช้า แต่ทำไมนะ น้ำตาหายไปไหน ทำไมไม่ไหลลงมาเป็นเพื่อนฉันหน่อยละ ใช่สินะ มันแห้งไปนานแล้ว หรือ มันเจ็บจนชาในใจนะ มันเป็นความู้สึกที่เรียกว่า ความเหงากัดกินใจ ฉันคงแย่มากเลยสินะ เพราะในทางเดินของฉันไม่มีใครอยากก้าวเข้ามา เลยมันน่ารำคาญ น่าเบื่อ ไม่น่าฟัง หรือมัน.....มันไม่มีใครอยากฟัง สิ่งที่อยากเล่า มันคือสิ่งที่รบกวนเวลา..... นั่นสิ ใครเล่าอยากรับรู้ปัญหาของคนอื่น และฉันก็คงทำตัวน่าเบื่อ ไร้สาระ งี่เง่า ดังน้นเมื่อฉันเดินจากไปทุกคนคงรู้สึกดีขึ้น สบายขึ้น ใช่ปัญหาของฉัน ก็คือเรื่องของฉัน ฉันต้องแก้ไขด้วยฉันเอง แค่ฉันอยากหาใครสักคน...