สักวัน

รอฟ้าถามเดือนผ่านดาว
เดือนหนาวนี้เหน็บเพียงไหน
เวลารอคนผ่านไป
ล่วงเลยไม่มีแม้เงา
ผ่านฝนลมหนาวคราวนี้
ใจเอ๋ยคงมีเพียงเหงา
ลืมตาคงเห็นเพียงเรา
เป็นเหมือนที่เคยเป็นมา
เมื่อไหร่ หนอฟ้า ถามที
จึงมีคู่คิดห่วงหา
หวังไว้ในหนึ่งชีวา
คงพบสบหน้าคู่เคียง