นทีล่องท่องสายธาราเรื่อย
สายน้ำเอื่อยลมโชยเพียงพริ้วไหว
ลัดเมืองทุ่งมุ่งเมืองกรุงรุ้งอำไพ
ไปหาใจเพียงนึกดุจอยู่เคียง
แกร่งและแข็ง แต่ไร้แรง ไม่อาจสู้ ถึงทำอยู่ แต่ไม่มี มองไม่เห็น ให้ทำงาน ส่งผลงาน แต่ไม่เป็น แต่เห็นเช่น คือค่า ของข้าใคร
ความคิดเห็น